Van Yangon naar de gouden rots.

Vanmorgen was het vroeg eruit. Een paar cakejes als ontbijt en glaasje jus en hup in de taxi naast het busstation.  De kamer hebben we niet betaald. Tot 2x toe gevraagd en niemand die je snapt. Kamer was geboekt bij booking.com en die zouden het 14 dagen geleden al afschrijven wat ook niet gedaan is, dus misschien gebeurd dit alsnog. 

Het is ong. 5 uur rijden en we zitten vooraan, dus leuk zicht door de grote ruit, maar wel waardeloos voor je benen. Het busstation is een grote chaos, veel busmaatschappijen, verkopers,taxi's. Wel leuk om even wat rond te lopen en foto's te maken.

Na 2,5 uur een stop om wat te eten. Erg lekker lokaal, gerechtje met rijst. Om half 2 worden we afgezet en gaan met een klein autootje naar ons hotel. We vergeten zowaar de rugzak met alle papieren in de haast om de koffer te pakken. Is ons nog nooit gebeurd en ik schrik me een ongeluk maar gelukkig staat de bus er nog.  Het was trouwens een bus met veel lokalen en stopt veel onderweg om mensen op te pikken.

Ons hotel, Eternity resort, is prachtig. Hele luxe kamer, mooie badkamer, koffie , thee ect.

Eerst springen we gauw onder de douche, het is nog steeds ontzettend heet en we zijn zeiknat van het zweet.  Een halfuur later zitten we weer in het busje naar de opstapplaats voor de trucks om de berg op te gaan naar de gouden rots. De gouden rots is een gigantische rots ,compleet beplakt met goud, die balanceerd op een haar van buddha volgens zeggen. Het is een pelgrimsoord. Je gaat met een truck naar boven,42 man er in, net een blik sardientjes zo opgepropt. Na ruim een half uur stappen we uit en lopen richting de steen. Er lopen dragers voor bagage voor de hotels op de berg, echt niet te geloven wat een vrachten ze meetillen. Er word ook veel gewerkt en al het materiaal gaat lopend op het hoofd naar boven. Ijzeren balken, cement, stenen.. ook word veel zwaar werk door vrouwen gedaan, lopen met balken op hun hoofd zo groot.

Het mensen kijken is mooier dan die rots vinden wij. Hans mag de rots wel aanraken maar ik, als vrouw niet dus! Charles loopt ook met ons mee, een jongen uit Korea die al een paar maandjes aan het reizen is. Z'n eigen naam is niet uit te spreken zegt hij dus noemen we hem Charles. Ze zijn nog volop aan het bouwen en opknappen boven op de berg.

Als we weer naar beneden gaan, gaat dat zo hard, levens gevaarlijk. Weer volgepropt en de weg heeft heel wat haarspeld bochten dus ondertussen hebben we spierballen van het vasthouden. We eten gelijk wat bij het eindpunt en gaan dan terug naar het hotel. Nu zitten we buiten en het stortregent. We zitten aan het eind van de regentijd en vanmiddag werd het al heel donker en onderweg terug trok de mist over de berg en werd het gewoon koud. Gelukkig slapen we nu niet op de berg, Het zit daar potdicht en is nu toch niks te zien. Heerlijk nu even niks doen, morgen lekker wat uitslapen en om 12.00 uur weer met de bus naar Yangon waar we rond 5 uur aankomen. Om 7 uur vertrekt dan de nachtbus naar Inle lake,dus dat wordt weer een lang dagje.